หน้าเว็บ

วันพฤหัสบดีที่ 12 สิงหาคม พ.ศ. 2553

กลับบ้านเถอะลูก

ลูกผู้ชายคนหนึ่ง...เขียนถึงแม่


คิดอะไรไม่ออกก็บอกแม่
จะส่งแชร์ผ่อนรถหรือปลดหนี้
แม้สินสอดทองหมั้นได้ทันที
ถึงไม่มีแม่ก็หามาประเคน

ถ้าเพื่อลูกยอมเชือดแม้เลือดเนื้อ
ไม่เคยเทียบค่าของเกลือกับพิมเสน
หากเพื่อลูกแม่ยอมทำทุกรรมเวร
ไม่มีกฏไม่มีเกณฑ์เป็นความรัก

แม่ยอมหิวเพื่อให้ลูกได้อิ่ม
แม่ฝืนยิ้มเพื่อลูกแม้ทุกข์หนัก
แม้เหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้ามามากนัก
ก็ไม่เคยผ่อนพักได้สักครา

ลูกยิ่งโตแม่ยิ่งจนทนต่อสู้
แขนสองข้างบ่าทั้งคู่ยังแกร่งกล้า
ดวงตาที่แห้งผาดหยาดน้ำตา
ยังห่วงหาปกป้องคุ้มครองภัย

ลูกได้ดีมีสุขสนุกแท้
คิดถึงแม่เป็นคนแรกก็หาไม่
คิดถึงใครคนหนึ่งได้ซื้งใจ
แต่ลืมใครคนหนึ่งซึ่งรักเรา

วันนี้.....
ลูกได้ดิบได้ดี...แต่แม่เหงา
เป็นคนแก่ผมหงอกสีดอกเลา
หลังโก่งคู้อยู่กับเหย้าหุงข้าวเอง

ขณะลูกรับประทานที่ร้านอาหาร
แม่ตักข้าวใส่จานเสียงโฉ่งเฉ่ง
ลูกกินเลี้ยงสังสรรค์อย่างกันเอง
แม่เปิปข้าวอย่างวังเวงที่ก้นครัว

ลูกมีเพื่อนมีคู่ไปดูหนัง
เป็นเจ้ามือจ่ายตังค์เข้าซื้อตั๋ว
หาความสุขสนุกใจเก็บใส่ตัว
แม่สายตาพร่ามัวคอยลูกมา

ประสบโชคประสบชัยสมหมายมั่น
นัดเพื่อนเลี้ยงสังสรรค์กันพร้อมหน้า
โน่นก็เพื่อน...นั่นก็พี่...นี่ภรรยา
แต่กลับลืมมารดา...สนิทใจ

อยากกลับไปนอนพักบนตักแม่
ทำงอแงให้แม่เอาใจใส่
แล้วออดอ้อนว่ารักแม่มากกว่าใคร
แล้วสวมกอดแม่ไว้ให้นานนาน

ลูกกลับบ้านหวังได้ไปกอดแม่
ลูกชายขี้งอแงจึงกลับบ้าน
พอไปถึงอกแทบแตกใจแหลกราญ
กอดเพียงร่างไร้วิญญาณของมารดา


" วันแม่ "...ผมได้กราบได้กอดแม่แค่ภาพถ่าย
คุณโชคดีนะที่ได้กราบได้กอดแม่จริงๆ
เมื่อไม่มีแม่...จึงได้รู้ว่าแม้ชีวิตจะมั่งมีศรีสุขเพียงใด
ก็ไม่มีความสุขเท่าได้กอดแม่เพียงครั้งเดียว...
ได้รู้ว่า...ชีวิตที่ไม่มีแม่ คือชีวิตที่ไม่มีอะไรเลย
ขอยกย่องเทิดทูนแม่ทุกคน
ถ้าคุณมีแม่...คุณไปกอดแม่เถอะ
เพราะคุณอาจมีโอกาสได้กอดท่านอีกไม่กี่ครั้งก็ได้ 
ด้วยรักและปรารถนาดี
ชูชาติ ครุฑใจกล้า


จากบทประพันธ์ของคุณชูชาติ ครุฑใจกล้า
" กลับบ้านเถอะลูก "
กวีนิพนธ์ รางวัล Seven Book Awards

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น